ေကအိုင္ေအ ျပန္ၾကားေရးမွဴး ဦးလနန္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း

14/10/2012

ေကအိုင္ေအ ျပန္ၾကားေရးမွဴး ဦးလနန္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း

ေမး - ေကအိုင္ေအနဲ႔ တပ္မေတာ္ၾကား ၁၉၉၄ မွ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲလာတယ္။ ၂၀၁၁ ဇြန္မွာ တိုက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

ေျဖ - တိုက္ပြဲကေတာ့ ၂၀၁၁ ဇြန္လမွာ ျပန္ျဖစ္လာတယ္ ဆိုေပမယ့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို သြားေနတယ္။ အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းတဲ့က႑ မရွိဘဲနဲ႔ စစ္ေရးနဲ႔ပဲ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္း ကိုင္ထားတဲ့ လက္နက္ကို ဘယ္လို သိမ္းဆည္းမလဲ ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ တိုက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။

ေမး - အခုေလာေလာဆယ္ဆယ္ အစိုးရနဲ႔ ဆရာတို႔ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ကြဲလြဲေနတဲ့ အခ်က္ေတြက ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ရွိပါသလဲ။

ေျဖ - အစိုးရစစ္တပ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာရဲ႕ အေၾကာင္းတရားကို အဓိကမထားဘဲနဲ႔ လက္နက္ကို ဘယ္လိုျဖဳတ္သိမ္းမလဲဆိုတဲ့ ကိစၥက ပထမအခ်က္ပါ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အျမဲတမ္း ေျပာေနတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က အဓိကပါ။ ႏိုင္ငံေရးကိစၥနဲ႔ ေျဖရွင္းမယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမႇာ တိုင္းရင္းသားေတြ ေျပာဆိုေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေျဖရွင္းပံုနည္းလမ္းေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဓိက ဘာလဲဆိုေတာ့ ၁၉၄၈ ခုႏႇစ္မွာ စၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုတာ စၿပီး ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္။ အဲဒီျပည္ေထာင္စုရဲ႕ မူ၀ါဒအတိုင္း စစ္မႇန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုပံုစံ ႏိုင္ငံေရးေျဖရွင္းပံု၊ ေျဖရွင္းနည္း၊ နည္းလမ္းက အေရးႀကီးတယ္ခင္ဗ်။ ဒီကိစၥက အဓိကကြဲလြဲခ်က္ပါ။ အခု အစိုးရက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဥပေဒထဲကို ၀င္မယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအတိုင္းပဲ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈ လုပ္ၾကမယ္လို႔ ေရြးစရာပါတယ္။ ဒါလည္း အဓိကြဲလြဲခ်က္ထဲမွာ ပါတာပါ။

ေမး - ၂၀၁၁ ဇြန္လပိုင္းကေန အခုအခ်ိန္ထိ ဆရာတို႔နဲ႔ တပ္မေတာ္ၾကားျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲႀကိမ္ေရ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိသြားပါၿပီလဲ။

ေျဖ - မွတ္တမ္းယူထားတဲ့ စာရင္းအရဆိုရင္ ၁,၈၂၀ ရွိသြားပါၿပီ။

ေမး - ဆရာတို႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၃ ႀကိမ္၊ ျပည္နယ္အဆင့္ ၃ ႀကိမ္၊ အလြတ္သေဘာ ၄ ႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့အထဲမွာ တူညီခ်က္ရတဲ့ အခ်က္ေတြ ဘာေတြရွိပါၿပီလဲ။

ေျဖ - ေတြ႔ဆံုမႈကေတာ့ ၉ ႀကိမ္ေလာက္ ရွိပါၿပီ။ အခု က်ေနာ္တို႔ရွိတဲ့ ေနရာမွာလည္း ျပည္နယ္အဆင့္ ဗုိလ္မွဴးႀကီးသန္းေအာင္အဖြဲ႔နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ဦးေအာင္ေသာင္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ အလုပ္သေဘာ ေတြ႔တာမ်ဳိးရႇိတယ္။ ဒီေတြ႔ဆံုမႈအေပၚမွာေတာ့ အားလံုးက ေျပေျပလည္လည္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အေနနဲ႔ အျမင္ဖလွယ္တာမ်ဳိး ရွိခဲ့ၾကတာေပါ့။ တပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေျပာဆိုလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကေနၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္၊ ကတိေပးပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ပါမလာဘူး။

ေမး - ၿပီးခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမႇာ ဗိုလ္မႇဴးခ်ဳပ္ေအာင္ေသာ္ ေျပာသြားတာက အခု ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာဟာ ေကအိုင္ေအက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို မေဆြးေႏြးဘဲ ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဆရာ့အျမင္ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။

ေျဖ - ဒါဟာ ေကအိုင္အိုအဖြဲ႔အစည္းကို အစိုးရဘက္ကေနၿပီးေတာ့ ေပးထားတဲ့ သင္ခန္းစာအရ ေျပာဆိုမႈပါ။ ၁၉၉၄ မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူခ်က္ေတြ ႏိုင္ငံေရးအဆင့္ကို သြားၾကမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကတိေတြေပးၾကတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ လုပ္လာတဲ့အခါမႇာ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးရပ္၀န္းကို ေရာက္မလာဘဲနဲ႔ ေကအိုင္အိုမွာရွိတဲ့ ေကအိုင္ေအတပ္ကို ဘယ္လို ဖ်က္သိမ္းမလဲဆိုတဲ့ အပိုင္းကို ေရာက္လာၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ေျပာတဲ့ကိစၥက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ဆိုတဲ့ကိစၥမႇာ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တခုနဲ႔ပဲ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းကို ႏိုင္ငံေရးသိကၡာ ပ်က္ျပယ္သြားေအာင္ လုပ္ထားတာမ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဆိုတာဟာ ပစ္ခတ္မႈဟာ အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိက ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းကို ဘယ္လုိေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာ အဓိက ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈကို ေဆြးေႏြးမႈ အဆင့္ဆင့္အတိုင္း အေကာင္းဘက္ကို သြားမယ္ဆိုရင္ ဒီေရွ႕တန္းမွာျဖစ္တဲ့ ပစ္တာခတ္တာေတြဟာ သူ႔ဟာသူ ပ်က္ျပယ္သြားမႇာပါ။ အမွန္တကယ္လည္း ဒီျပႆနာဟာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားပြဲေပၚမွာပဲ ေျဖရွင္းလို႔ရတဲ့ကိစၥပါ။ စစ္ေျမျပင္မွာ ဒီကိစၥဟာ ေျဖရွင္းလို႔ရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရာက္ေအာင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ေတာင္းဆိုေနတဲ့အတိုင္း ေဆြးေႏြးမႈလမ္းကို ေရာက္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီလို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့အခါမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကိစၥဟာ လက္မႇတ္ထိုးစရာ မလိုဘဲနဲ႔ သူ႔ဟာသူ ေျပၿငိမ္းသြားမယ့္ကိစၥပါ။ က်ေနာ္တို႔လည္း အဲဒီလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း သြားတာပါ။ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို သြားရတဲ့ကိစၥကလည္း ၉၄ ကေန ၂၀၁၀ ခုႏႇစ္အထိ ရထားတဲ့ ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြက သင္ခန္းစာေပးသြားတာပါ။

ေမး - ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳဆိုတာ ဘာေတြပါလဲ။

ေျဖ - အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ၉၄-၉၅ အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးအရ အေျပာအဆို လုပ္တယ္။ ေနာင္အရပ္သားစစ္အစိုးရ တက္လာတဲ့အခါမွ ေျပာဆိုၾကပါ။ အစီရင္ခံစာက က်ေနာ္တို႔ဘက္ကို အင္လႊတ္တာမ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အမ်ဳိးသားညီလာခံမႇာ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုးကိုယ္စားအေနနဲ႔ စစ္မႇန္တဲ့ အေျခခံဥပေဒ ဖယ္ဒရယ္ပံုစံေပၚလာေအာင္ စာတမ္းေတြ အမ်ားႀကီး တင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက အမ်ဳိးသားညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ဟာလည္း အခုလက္ရွိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြအေနနဲ႔ တင္ျပခဲ့တဲ့အဆိုေတြ၊ ဥပမာ - တရား၀င္ အသိအမႇတ္ျပဳ လက္ခံတာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲနဲ႔ အားလံုးပယ္ခ်ခံရတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ တုိင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအပိုင္း အခြင့္အေရးေတြကို ဥေပကၡာျပဳတဲ့ကိစၥျဖစ္တယ္။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာ ေကအိုင္ေအတပ္စခန္းေတြ တည္ရွိရာ ေနရာေတြမွာ စစ္တပ္က စခန္းေတြ အမ်ားႀကီး တိုးခ်ဲ႕လာခဲ့တယ္။ နယ္ေျမစိုးမိုးေရးကို တႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလ ၉၄-၂၀၁၀ အတြင္းမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တပ္စခန္းေတြကို ၀င္စီးၿပီးမွ သတ္ျဖတ္ပစ္ခတ္တာမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ မသံုးဘဲ အစိုးသစ္မေပၚခင္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကို လက္နက္ကိုင္ေတြ ပံုစံေျပာင္းသြားေအာင္ နယ္ျခားေစာင့္အသြင္ေျပာင္းဖို႔ လႈပ္ရွားေပးလာတယ္။ ဒါေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းပံုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ နယ္ေျမစိုးမိုးေရး၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္နက္အားကိုးၿပီးမွပဲ ေနရာေဒသကို စိုးမိုးႏိုင္ေရး အဲဒီလို ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာဟာ ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြပါ။

ေမး - လက္ရွိ သမၼတက ကခ်င္စစ္ပြဲမ်ား ရပ္တန္႔သြားေအာင္ ေကအိုင္ေအဘက္ကလည္း ပစ္ခတ္၊ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို တားဆီးတဲ့အမိန္႔ေတြ ထုတ္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ ဆရာတို႔အျမင္ကေရာ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။

ေျဖ - ဒါဟာ ျပႆနာရဲ႕ ေျဖရွင္းပံု မဟုတ္ဘူး။ ေရွာင္လြဲလိုတဲ့ကိစၥပါ။ အဲဒီလို ေရွာင္လြဲတဲ့ အက်င့္ေတြကို ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္ အစိုးရဘက္က လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ၿငိမ္းေအးသြားတာမ်ဳိးမရွိဘူး။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္႐ံုနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တည္ၿငိမ္သြားဖို႔ဆိုတာ အေၾကာင္းတရား မညီပါဘူး။ ျပႆနာကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲ ဆိုတဲ့ကိစၥက အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥပါ။ အစိုးရက အပစ္အခတ္ကို မလုပ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ကခ်င္ေဒသမႇာ ထိုးစစ္ အမ်ားႀကီးဆင္ခဲ့တယ္။ ေကအိုင္ေအတပ္စခန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း တပ္မဟာ - ၄ ေဒသမွာလည္း အားလံုးကို ရွင္းပစ္လိုက္တယ္။ ဇန္န၀ါရီလ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ အေတာအတြင္းမွာ တပ္မဟာ ၃ ေဒသမွာေရာ၊ တပ္မဟာ ၅ ေဒသမွာရာ ေနာက္ဆံုး ဇူလိုင္လအထိ ေကအိုင္ေအရဲ႕ ေရွ႕တန္းစခန္းေတြကို သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ရပ္တန္႔မယ္ဆိုတာ သံတမန္နည္းလမ္းအရ ေျပာတဲ့ စကားရပ္ေတြပါ။ ေရွ႕တန္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာက အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ အျမဲတမ္း ပစ္ခတ္မႈလုပ္ေနၾကတဲ့ ေကအိုင္ေအတပ္စခန္းေတြကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ခ်ဥ္းနင္းဖယ္ရွားသြားရမယ္ ဆိုတဲ့ အထက္က ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြဟာ အျမဲတမ္း ပို႔လႊတ္ေနတာပါ။ ေရွ႕တန္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ကိစၥကို ႏိုင္ငံထိပ္ပိုင္းမွာ တာ၀န္ယူေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း သိရွိဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။

ေမး - ေကအိုင္ေအတပ္စခန္းေတြကို သိမ္းပိုက္လိုက္တာ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ေနတာလဲ။ စခန္း ဘယ္ႏွခုေလာက္ရႇိၿပီလဲ။

ေျဖ - အေရအတြက္နဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ဇူလိုင္လအတြင္းမွာပဲ တပ္မဟာ ၅ အဆြယ္ မွာရွိတဲ့ ေခၚဘြမ္း ဆိုတဲ့ စခန္းကို အင္အား ၂၀၀ ေလာက္နဲ႔ သိမ္းလိုက္တယ္။ ၁၂၀ မမ အေျမာက္ေတြ ထားဖို႔ ညႊန္ၾကားတာရွိတယ္။ အဲဒီစခန္းဟာ က်ေနာ္တို႔ လိုင္ဇာနဲ႔ ခုနစ္မိုင္ေလာက္ပဲ ေ၀းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တပ္မဟာ ၃ ေဒသမွာရာ က်ေနာ္တို႔စခန္းေတြကို ၀င္စီးတာ ရွိတယ္။ တပ္မဟာ ၄ မွာလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔စခန္းနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာမႇာ တပ္အင္အားေတြကို ျဖည့္တင္းထားတာမ်ဳိး ဆက္တိုက္လုပ္ေနတယ္။

ေမး - ျမစ္ဆံုကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အရင္ဆံုး ကန္႔ကြက္ခဲ့တာ ဆရာတို႔ အဖြဲ႔အစည္းလို႔ သိရပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမႇာ ဆရာတို႔အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လႈပ္ရႇားမႈနည္းသြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ေျဖ - ျမစ္ဆံုကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မေဆာက္သင့္တဲ့အေၾကာင္းကို သူတို႔တေတြရဲ႕ လက္မွတ္ေတြကို နယကဥကၠ႒ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊဆီကို ေပးပို႔တာမ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရကိုလည္း လူထုေတြရဲ႕ ကန္႔ကြက္စာ ေပးပို႔တာမ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီကိစၥမွာ လူထုေတြကို ၀ိုင္းၿပီး ကန္႔ကြက္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသတာမ်ဳိး မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ေကအိုင္အိုမွာ တပ္ဖြဲ႔ေပၚလစီအရပါ။ ဒီလိုစီမံကိန္းမ်ဳိးကို ေဆာ္ၾသၿပီး ၀ိုင္း၀န္းကန္႔ကြက္ၾကပါ ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိး လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ တရား၀င္ ပံုစံနဲ႔ပဲ ခ်ဥ္းကပ္မွာပါ။

ေမး - ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း ရပ္တာ တႏွစ္ျပည့္သြားပါၿပီ။ ၂၀၁၅ က်ရင္ ျမစ္ဆံုဟာ အေပါင္းထြက္မလား၊ အႏုတ္ထြက္မလားဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ မသိခဲ့ရပါဘူး။ ဆရာတို႔အဖြဲ႔ရဲ႕ အျမင္ကိုလည္း သိပါရေစ။

ေျဖ - စီမံကိန္းအတြက္ သေဘာတူညီထားၾကတဲ့ အစိုးရနဲ႔ စီမံကိန္းကို အမႇန္တကယ္ လုပ္မယ့္ စီပီအိုင္ကုမၸဏီတို႔ၾကားမွာ ဘယ္လိုသေဘာတူညီခ်က္မ်ဳိးေတြ ရထားတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္က အဓိက အေရးႀကီးပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလူထုရဲ႕ အင္အားဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ ဒီဆႏၵကို ခိုင္ခိုင္မာမာ စြဲကိုင္ထားႏိုင္မလဲ ဆိုတဲ့ကိစၥလည္း အဲဒီအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ကခ်င္လူထုကေတာ့ ရာသက္ပန္ ကန္႔ကြက္ၾကမွာပါ။

ေမး - ေနာက္ထပ္ ဘာေျပာစရာ ရွိပါေသးသလဲ။

ေျဖ - ျပည္တြင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာလို႔ပဲ ေျပာလို႔ရတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ ကိစၥဟာလည္း ႏုိင္ငံေရးျပႆနာပါ။ စစ္မႇန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို ၀ိုင္းၿပီး တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ၁၉၄၆ ကေနၿပီးေတာ့ စည္း႐ံုးေရးလုပ္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕စကားကို ယံုၾကည္ၿပီးမွ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ေပၚထြန္းလာဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းၿပီးမွပဲ သေဘာတူညီခ်က္ ထုတ္လုိက္ၾကတယ္။ ဒီသေဘာတူညီခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏႇစ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းမႇာ ေပၚလာတဲ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာလည္း ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စုအစစ္ပံုစံနဲ႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ျပည္တြင္းစစ္ ေပၚေပါက္လာမယ့္ မ်ဳိးေစ့ႀကီးပါ။ ျပႆနာေတြ ျပန္ေျဖရွင္းဖို႔ဆိုရင္ ျပႆနာေတြရဲ႕အဆံုးမွာျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲကိုပဲ မီးေမာင္းထိုးတာမ်ဳိးမလုပ္ဘဲ ျပႆနာရဲ႕ အရင္းအျမစ္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲ။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းတဲ့အခါမႇာ အစိုးရဘက္က လိုလားေနတဲ့ ပံုစံတခုနဲ႔ပဲ သြားမလား။ တုိင္းရင္းသားေတြ ေျပာဆိုေနတဲ့ အသံကိုပဲ နားေထာင္ရမလားဆိုတဲ့ ကိစၥအေပၚမႇာ တာ၀န္ရွိတဲ့ အစိုးရေတြကေနၿပီးေတာ့ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ရမယ့္ အခ်က္တခုရွိတယ္။ အခုထိ အစိုးရဟာ ျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကမယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ သြားၾကမယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားခ်က္ေတြ ေျပာဆိုခ်က္ေတြ တခုမွ မၾကားရေသးဘူး။ ဒါဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူတို႔မူထဲမွာ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုမူနဲ႔ ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မရွိသေရြ႕ေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္ကို တက္လွမ္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

LWIN PWIN
NLABR
Web-site: www.nlabr.com
Blog: http://wanna23-23.blogspot.com/
(Sa Maung's Facebook မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)