နမ္းမွာလားေမာင္ရဲ႕ ေမာင့္ေကာ္မရွင္ႀကီးနဲ႔ ...

Tuesday, December 4, 2012

နမ္းမွာလားေမာင္ရဲ႕ ေမာင့္ေကာ္မရွင္ႀကီးနဲ႔ ...

လွေမာင္ဟန္

ေနာက္တခါ လာျပန္ၿပီေဟ့။ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ ဆိုပါကလား။ အားရစရာႀကီးဗ်။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ အႏွီလို စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ ဆုိသဟာႀကီးေတြဟာ မၾကာမၾကာ ေပၚလို႔၊ ေပၚလို႔ လာတတ္သဗ်။
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာႀကီးေတြ လုပ္လုပ္ေနရသတုန္းလို႔ ေမးရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ လူထုက ေတာင္းဆိုတာကိုးလို႔ ေျပာမယ္ထင္ရဲ႕။

ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒါမ်ဳိးလုပ္ၾကတာပဲေလလို႔လည္း ေျပာမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဟုတ္တာပ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာလည္း စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေတာ့ ဘဏ္ေတြ၊ အိမ္ယာေျမလုပ္ငန္းေတြကို စီးပြားေရးကပ္ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာ ဖြဲ႔ၿပီး စုံစမ္းၾကရဲ႕။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာလည္း လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဆိုတဲ့သူေတြက ျပည္သူ႔ဘ႑ာ အလြဲသုံးစားလုပ္ေတာ့ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုၿပီး လုပ္လားလုပ္ၾက၊ ဒီေတာ့ ဒို႔ျမန္မာကလည္း အားက်မခံေပါ့ေလ။

ႏို႔ေပတဲ့ဗ်ာ။ သုမနေက်ာမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔လို႔ ဆိုရေပခ်ိမ့္ေလာ မသိေပါ့ေလ။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လို အခါခါ ေသဖူးလို႔ ပ်ဥ္ဖိုး၊ သံဖိုးသာမက၊ ရဝတကို ေပးရတဲ့ စာရြက္စာတမ္းဖိုးပါ ေနာေက်ေအာင္ သိေနတဲ့ လူမ်ဳိးေတြကေတာ့ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔လိုက္ျပန္ၿပီဟဲ့ ဆိုတဲ့ အသံမ်ားၾကားရင္ကို ေက်ာထဲ စိမ့္စိမ့္သြားေလရဲ႕။

စိမ့္တာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆီမွာ ဖြဲ႔တဲ့ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ ဆိုတာမ်ားဟာ ဟုတ္တာမွန္တာမ်ား ဘယ္တုန္းက ေျပာဖူးလို႔တုန္း။

“သူတို႔ဟာ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စုံစမ္းေစခ်င္လို႔မွ မဟုတ္တာကပဲ။ မေက်နပ္တဲ့သူေတြကို အခ်ိန္ဆြဲလို႔ရေအာင္ ႏွစ္သိမ့္လို႔ရေအာင္ လုပ္တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာႀကီးပါကလား။ အျမဲတမ္း၊ အျမဲတမ္း သူတို႔ဖြဲ႔တဲ့ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အဆုံးမေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဂလိုကိုးဗ်။”

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဖုန္းေမာ္အေရးအခင္းျဖစ္တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာႀကီး ဖြဲ႔ခဲ့ေသးပါေသာ္ေကာ။ အဲဒီစုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာႀကီးက ဘာေျပာတုန္း။ ေက်ာင္းသားေတြကို မထိေအာင္ ေျမႀကီးေပၚရွပ္ပစ္တာဆိုပဲ။ မွန္လိုက္သမွ်ကလည္း စုစုေပါင္း ငါးေယာက္လား ေျခာက္ေယာက္လားဟာ ေနာက္ေက်ာတို႔ ဝမ္းပိုက္တို႔မွာခ်ည္းဗ်။ အဲဒီစုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ အစီရင္ခံစာႀကီး ဖတ္ၿပီးမွ ေအာ္ … ေသနတ္မွန္ခံၾကရတဲ့သူေတြဟာျဖင့္ ေျမႀကီးေပၚ ဝပ္ေရွာင္တဲ့သူေတြပါလားလို႔ အေတြးအသစ္၊ အျမင္သစ္၊ ေသနတ္ပစ္တိမ္းေရွာင္နည္း သင္ခန္းစာသစ္ေတြ ရလာခဲ့သကိုး။ ဒီလိုအေတြးအသစ္၊ အျမင္သစ္ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္ အေရးအခင္းျဖစ္ေလတိုင္းမွာ ေျမႀကီးေပၚ ရွပ္ပစ္မယ္အထင္နဲ႔ ခုန္ဆြခုန္ဆြ လုပ္ေနတတ္သူဟာ တျခားသူဟုတ္ပါ႐ိုးလား။ ကၽြႏ္ုပ္လွေမာင္ဟန္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္တကား။

တေလာကလည္း ရခိုင္အေရး စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုလား ဖြဲ႔လိုက္ပါေသးေရာ။ ရခိုင္တျပည္လုံး မီးေတြသာ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္သြားပါေလေရာ။ သူ႔စုံစမ္းေရးက ၿပီးကို မၿပီးႏိုင္ဘူး။ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္မ်ား မီးထဲပါသြားသလားမသိ။

ခုတခါ လာျပန္ၿပီ။ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္တဲ့။ စုံစမ္းတာကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ျပဴေစာထီးေတြကို ဖြင့္ခ်ထားတဲ့ ဦးဘဂ်မ္းကာတြန္းလိုပဲ၊ ညက လာတိုက္တဲ့ ဓားျပကလည္း သူ၊ အမႈစစ္ေဆးမယ့္သူကလည္း သူ ဆိုေတာ့ ခက္ဖူးလားေနာ့။ အခုဟာကလည္း မီး႐ိႈ႕ခိုင္းတာကလည္း သမၼတဂ်ီး၊ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔ေပးတာကလည္း သမၼတဂ်ီးဆိုရင္ မခက္လားဗ်ာ။ ဆိုရင္လို႔ ေျပာတာပါေနာ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမၼတဂ်ီးကို အပ္ခ်မတ္ခ်ျဖင့္ မစြပ္စြဲရဲေပါင္ဗ်ာ။

အဲတဲ့ … ႏို႔ေပတဲ့ေပါ့ေလ။ ဆင္တေကာင္လုံးႀကီးေတြ႔ေနမင့္ဟာ၊ ဆင့္အီးအီး ရွာရဦးမယ္ဆိုေတာ့ … ကၽြႏု္ပ္ျဖင့္ ဦးေႏွာက္စားလို႔ မဆုံးပါေပ။ ဘယ့္ႏွာပါလိမ့္ေပါ့ေနာ။

သူတို႔ဟာ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စုံစမ္းေစခ်င္လို႔မွ မဟုတ္တာကပဲ။ မေက်နပ္တဲ့သူေတြကို အခ်ိန္ဆြဲလို႔ရေအာင္ ႏွစ္သိမ့္လို႔ရေအာင္ လုပ္တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာႀကီးပါကလား။ အျမဲတမ္း၊ အျမဲတမ္း သူတို႔ဖြဲ႔တဲ့ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အဆုံးမေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဂလိုကိုးဗ်။

အခု လက္ပံေတာင္းအေရးႀကီးမွာ အဓိက အေရးႀကီးဆုံး စုံစမ္းရမွာက သံဃာေတြကို မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း မီးေလာင္တိုက္သြင္းတဲ့လူ ဘယ္သူလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္မဟုတ္လား။ အဲဒါကို အသိဆုံးလူက သမၼတဂ်ီးကလြဲၿပီး ဘယ္သူရွိႏိုင္ဦးမလဲ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အထက္ေအာက္ အဆင့္အတန္းအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္ သမၼတဂ်ီး မသိဘဲ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာေပါ့။ ေျမႀကီးလက္နဲ႔ခတ္တာကမွ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေနရင္ လြဲခ်င္လြဲဦးမေလ။ သမၼတဂ်ီးအမိန္႔ကို ေက်ာ္ၿပီး လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ေဖာက္ေဖာက္ျပားျပား သေရာ္ေမာ္ကား လုပ္ရဲတဲ့ေကာင္မ်ား ရွိရင္လည္း ဘာခက္သတုန္း။ အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ ျပည္သူ႔ေရွ႕ေမွာက္မွာ ခုံ႐ံုးဖြင့္ အေရးယူလိုက္႐ံုသာပ။ ႐ိုး႐ိုးသားသားသား လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ။

ခုေတာ့ ဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ။ သမၼတဂ်ီးကပဲ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ၿပီး စုံစမ္းခိုင္းဦးမတဲ့။ ေျပာလိုက္ျပန္ေတာ့ အိုးနင္းခြက္နင္း၊ လုပ္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ဦးနင္းပဲ့ေထာင္။ မီးေလာင္ဗုံးနဲ႔ ပစ္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွာ ေၾကညာခ်က္ထုတ္လိုက္ပါေသးလား။ မီးေလာင္ဗုံး မသုံးပါဘူးတဲ့၊ ဒီမုိကေရစီလုပ္ထုံးလုပ္နည္းနဲ႔ အညီပါ ...တဲ့။ ေအာ္ … သူတို႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဒါမ်ဳိးပါလားလို႔ အားလုံးနားလည္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဟာ … မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့ဗ်။ အဲဒီေၾကညာခ်က္ႀကီး ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ျပန္ေရာတဲ့။ ဘာလဲဟ။ ဒါလား သမၼတ ...။

အရင္တုန္းက ေျပာေနက်အတိုင္း ျပည္သူေတြက က်ေနာ္တို႔ကုိ ယုံၾကည္ၿပီး ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတာျဖစ္လို႔ ျပည္သူလူထုႀကီး တခဲနက္ ဆႏၵမဲေပးထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒႀကီးနဲ႔အညီ ျပည္သူတို႔ရဲ႕ သေဘာဆႏၵအတိုင္း သံဃာေတာ္တို႔ကို မီးေလာင္ဗုံးနဲ႔ ေလာင္မီးတိုက္လိုက္ရပါေၾကာင္းလို႔မ်ား မိန္႔ခြန္းေတြ ဘာေတြ ထြက္ေျပာဦးမလားေတာင္ ထင္မိေသး … ေအာင္မယ္ … ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ အ႐ူးပါးဗ်၊ ဘာသံမွ ထြက္မလာဘူး။ ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနလိုက္ပုံမ်ား အသက္မွ ရွိေသးရဲ့လား ေအာက္ေမ့ရ။

ေဟာ … ေဟာ ... ေျပာင္းျပန္ၿပီဗ်။ ေျပာင္းျပန္ၿပီ။ ေကာ္မရွင္ထဲက လူေတြကလည္း အရင္လူေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့ခင္ဗ်။ ေကာ္မရွင္ရဲ႕မစ္ရွင္ကလည္း အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့ဗ်။

ကဲ … ကဲ … ထားပါေတာ့ေလ။ လူေတြကို သေဘာတူညီခ်က္ ဘာညာ မေမးမျမန္းဘဲ ေတြ႔ကရာ ေကာက္ဆြဲၿပီး လုပ္ခ်င္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ထားတာမို႔လို႔ ကာယကံရွင္ေတြက သေဘာမတူလို႔ ျပင္ရတယ္ ထားပါေတာ့။ အဲ … မ႐ိုးေျဖာင့္လိုက္ပုံက ေနာက္ျပန္ဖြဲ႔တဲ့ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ လုပ္ငန္းတာဝန္ေတြထဲမွာ သံဃာေတာ္မ်ား ထိခုိက္ဒဏ္ရာရသည့္အေပၚ သုံးသပ္ခ်က္ဆိုတာ ပါမလာေတာ့ဘူးဗ်။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ဆိုတာလည္း ပါမလာေတာ့ဘူး။ ဒါက ဘာသေဘာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ခ်န္လိုက္တာလဲ။ ဘာမွလည္း ရွင္းမျပပါလား။

ခင္ဗ်ားတို႔ သမၼတႀကီးက နံတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔လူႀကီးက ယုံေအာင္လည္း ၿဖီးတတ္တယ္။ ကၽြမ္းေအာင္လည္း ႐ိႈ႕တတ္သဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ေပးတဲ့ ဒီမိုကေရစီက ညီႇေစာ္နံတယ္။ ေသြးညႇီေစာ္၊ အသားညီႇေစာ္၊ ဘာဘီက်ဴးေစာ္နံသဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေနတဲ့ သမၼတဂ်ီး၊ သမၼတဂ်ီး ဆိုတာ လက္စသပ္ေတာ့ ေၾကာင္သူေတာ္ႀကီးပါလား။ အေမရိကန္ေရွ႕က်ေတာ့ မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ေလးလို။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးတို႔ ၊ အေမရိကန္သမၼတေရွ႕တို႔ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္စုပ္တဲ့ သရက္ေစ့လို ကုပ္ကုပ္ကေလး။ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ယုံ႔ယုံ႔ကေလး။ က်ဳိ႕က်ဳိ႕႐ို႕႐ို႕ကေလး။ လူကြယ္ၿပီ၊ လူလစ္ၿပီလား ဆိုရင္ျဖင့္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခ်င္၊ ဗုံးနဲ႔ ပစ္ခ်င္တဲ့ ေခြးၿမီးေကာက္က ေျဖာင့္ကို မေျဖာင့္ႏိုင္ေသးဘူး။

ခုလည္း ဖြဲ႔လိုက္တဲ့ ေကာ္မရွင္က ၾကည့္ဦး။ အဓိက လက္ရင္းလက္သည္လို႔ အမ်ားယုံၾကည္ၾကတဲ့ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ ကာကြယ္ေရးေတြက ပါလိုက္ေသး။ သူတို႔ကို စုံစမ္းပါမယ္ဆိုမွ သူတို႔ကို ထည့္ထားတာက ဘယ္လိုတုန္းဗ်။ ဒါလည္း ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားနဲ႔အညီလား။ သူခိုးကိုမွ ဓား႐ိုးကမ္းရက္ပါေပ့ သမၼတဂ်ီးရယ္။ က်န္တဲ့သူေတြလည္း ၾကည့္ဦး။ သူတို႔ ခိုင္းတာမလုပ္ရင္ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေၾကာက္ေနရမယ့္ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ႀကီးမ်ားက ငါးေယာက္၊ တႀကိတ္တည္း တဥာဏ္တည္း၊ တအိုးတည္းစား၊ တခြက္တည္းစား ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ၾကံ့ဖြတ္အလိုေတာ္ရိ အမတ္ႀကီးမ်ားက သုံးေယာက္၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္က်ဴးလြန္မႈမွန္သမွ် ဆင္ေျခရွာၿပီး အကာအကြယ္ေပးေလ့ရွိေသာ စစ္ကၽြန္ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က တေယာက္၊ ဒီလူေတြ ျခံရံတင္းက်ပ္ထားၿပီး ရြာသားႏွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ဤေရြ႕ဤမွ် လြတ္လပ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းလွေသာ အႏွီစုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ႀကီးကေန မည္သို႔ေသာ ထူးထူးျခားျခား ေတြ႔ရွိခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာမည္ဟု ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရအံ့နည္း။

ဟိုသီခ်င္းထဲကလိုေပါ့ သမၼတဂ်ီးရယ္။ “လိမ္တယ္ ညာတယ္ သမၼတဂ်ီးရယ္ ယုံေအာင္ၿဖီးတတ္တယ္၊ ပ်ိဳပ်ိဳခင္ကို ခ်စ္ပါဘဲနဲ႔ ေကာ္မရွင္ထဲ ထည့္တယ္” ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။

ဒီေကာ္မရွင္ဟာ ေၾကာင္သူေတာ္ႀကီး ညႇစ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔ နံမယ့္ ေၾကာင္ေခ်းပဲဆိုတာ အေပြးျမင္႐ံုနဲ႔ အပင္သိႏိုင္ၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ သမၼတႀကီး ဘယ္ေလာက္နံနံ မေထြးႏိုင္၊ မအံႏိုင္ၾကဘဲ နမ္းမွာလား ေမာင္ရဲ႕ ေမႊးတယ္ရွင္ လုပ္ခ်င္ေနသူေတြကလည္း ေပါမွေပါ၊ မ်ားမွမ်ားပါ။ ဟိုလူႀကီးေတြက အာဏာျပန္သိမ္း လိုက္ရမလားဆိုၿပီး မ်က္လုံးျပဴးျပလိုက္ရင္၊ အမေလး ေၾကာက္လွခ်ည္ရဲ႕ လန္႔လွခ်ည္ရဲ႕ အာဏာေတာ့ မသိမ္းလိုက္ပါနဲ႔ သတ္ခ်င္သတ္၊ ျဖတ္ခ်င္ျဖတ္၊ လုခ်င္လု၊ ယက္ခ်င္ယက္သြားၾကပါ၊ အာဏာေတာ့ မသိမ္းလိုက္ပါနဲ႔ ဆိုသူေတြကလည္း အနမတဂၢ။

ထားပါေတာ့ေလ။ သူတို႔ကိုေတာ့ အျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး။ ေအာ္ … သူတို႔မွာက မျမဝင္းေရာဂါႀကီးနဲ႔ကိုး။

လွေမာင္ဟန္
(Hla Mg Han ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ...)