By ဒီဗီြဘီ
ဧၿပီလ ၁၅ ရက္ေန႔ ညေနပိုုင္းကေတာ့ ေမာင္းသူမဲ့ ေရငုုပ္စက္ရုုပ္ကိုု ဒုုတိယအႀကိမ္ ေစလႊတ္ခဲ့တာပါ။ ပထမအႀကိမ္ ေစလႊတ္မႈကေတာ့ ၆ နာရီအၾကာမွာ အဆံုုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီရွာေဖြမႈေတြက စက္ရုုပ္ရဲ႕ အသံလိႈင္းကေနတဆင့္ ေရေအာက္အရာ၀တ္ထုုေတြရဲ႕ တည္ေနရာကိုု ရွာေဖြတဲ့ ကိရိယာ ဆိုုနာဓာတ္မွန္ရိုုက္ကူးမႈ စနစ္ကတဆင့္ ေပ်ာက္ဆံုုး ေလယာဥ္ရဲ႕ အပ်က္အစီး အပိုုင္းအစေတြကိုု ရွာဖိုု႔ ကူညီႏိုုင္မယ္လိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။
ဆိုုနာနည္းပညာ အကဲခတ္ ပညာရွင္ ခရစ္ ေစာ္ဂီိယုုိဗန္နီကေတာ့ တကယ္လိုု႔ ေဘာလံုုးကြင္း ဒါမွ မဟုုတ္ သူ႔ထက္ပိုုႀကီးတဲ့ကြင္းထဲ လံုုး၀အေမွာင္ထဲမွာ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးတလက္နဲ႔ သြားၿပီး ေသာ့ေပ်ာက္ရွာတယ္ ဆိုုပါစိုု႔ ခင္ဗ်ားလုုပ္ႏိုုင္သမွ်က လမ္တေလွ်ာက္ ငံုု႔ရွာသြားဖိုု႔ပဲ ဒီအလုုပ္ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၁၂နာရီ မတိုုင္မီ ဘာပံုုရိပ္ကိုုမွ မျမင္ႏိုုင္တဲ့ ကိစၥပဲလိုု႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေရေအာင္ေတာင္ေတြနဲ႔ ေတာင္ၾကားေတြဟာ ဆိုုနာစကင္က အပ်က္အစီးေတြကိုု မေထာက္လွမ္းႏိုုင္ေအာင္ ပိတ္ဆိုု႔ထားႏိုုင္ေသးတယ္လိုု႔ ပညာရွင္က ဆက္ေျပာပါတယ္။ တကယ္လိုု႔ ေရေအာက္သြားယာဥ္က တခုုခုုကိုု ေထာက္လွမ္းႏိုုင္တယ္ဆိုုရင္ေတာင္ တည္ေနရာ နဲ႔ အတည္ျပဳမႈအတြက္ ေနာက္ထပ္အခ်ိန္ေတြပိုုယူရ လိမ့္ဦးမယ္လိုု႔ ပညာရွင္ ေရာ့ဒ္ေန သြမ္ပဆင္က ေျပာပါတယ္။
ေရအနက္ မီတာငါးဆယ္မွာ အလင္းေရာင္ရွိေသးလိုု႕ ေရွ႕တမီတာအကြာမွာ တခုုခုု ဘယ္နားမွာ ရွိတယ္ဆိုုတာ က်ေနာ္တို႔ သိတယ္။ အေ၀းထိန္း ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ကိုု လႊတ္လိုုက္ရင္ အဲဒါကိုု ရွာဖိုု႔ ၄ နာရီၾကာတယ္ ဒါအမ်ားႀကီး ပိုုရိုုးရွင္းတဲ့ ကိစၥပါလို႔ သူက ေျပာပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိႏိယသမုုဒၵရာ ေတာင္ပိုုင္းမွာ ေလယာဥ္ ၁၄စီးက ေပ်ာက္ဆံုုးေလယာဥ္ရဲ႕ အပိုုင္းအစေတြကိုု ရွာေနဆဲပါ။ စံုုစမ္းစစ္ေဆးသူေတြနဲ႔ ခရီးသည္ေတြရဲ႕ မိသားစုု၀င္ေတြကေတာ့ ဒီေလယာဥ္ဟာ ရာသက္ပန္ ေပ်ာက္မေနႏိုင္ဘူးလိုု႔ ယံုုၾကည္ၾကပါတယ္။
မတ္လ ၈ ရက္ေန႔က ခရီးသည္နဲ႔ အမႈထမ္း ၂၃၉ ေယာက္ကိုု တင္ေဆာင္ထားတဲ့ MH 370 ေလယာဥ္ဟာ မေလးရွားၿမိဳ႕ေတာ္ ကြာလာလမ္ပူကေန တရုုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ေပက်င္းကိုု အသြား တမင္သက္သက္ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းခံရၿပီး ေပ်ာက္ဆံုုး ေနခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment