ဂါမဏိ – သန္းေရႊ၏အေတြး သိန္းစိန္၏ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မင္းေအာင္လႈိင္၏စစ္ေရး (သို႔မဟုတ္) ကိုးကန္႔အေရးေတာ္ပံု

February 18, 2015

 ==================================

ဂါမဏိ – သန္းေရႊ၏အေတြး သိန္းစိန္၏ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မင္းေအာင္လႈိင္၏စစ္ေရး  (သို႔မဟုတ္) ကိုးကန္႔အေရးေတာ္ပံု

(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၅

၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ BGF နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအထူးေဒသ (၁) လို႔ ၁၉၈၉ ခုကတည္းက နာမယ္ေပးထားတဲ့ ကိုးကန္႔အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ MNDAA (ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီမဟာမိတ္တပ္မေတာ္) က လက္မခံ လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ဖံုက်ားရွင္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကိုးကန္႔အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ကို အျပဳတ္ေခ်မႈန္းခိုင္းခဲ့ပါ တယ္။

ဖံုက်ားရွင္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ဟာ ၈ ေလးလံုးအေရးအခင္းအၿပီး နဝတ အာဏာသိမ္းၿပီးစ ၁၉၈၉ ခုမွာ စစ္အစိုးရ နဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ပထမဆံုးလုပ္ခဲ့တဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ေတြ တဖြဲ႔ၿပီးတဖြဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ မၾကာခင္မွာ စစ္အစိုးရက တရားဝင္ၿငိမ္းအဖြဲ႔ ၁၇ ဖြဲ႔ကို စာရင္းျပ ထုတ္ႂကြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ MNDAA ဟာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲကာစမွာ အဲ့ဒီတံုးက အပစ္မရပ္ေသးတဲ့ KIA ကို နဝတ စစ္အစိုးရကခိုင္းလို႔ လိုက္တိုက္ ေပးခဲ့ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိတ္မၾကာခင္မွာဘဲ မတိုက္သင့္ဘူးလို႔ျမင္ၿပီး ကိုယ့္ေဒသ ကိုယ္ျပန္ေနခဲ့တယ္။
ပထမဆံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့ၾကတဲ့ အထူးေဒသ-၁ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ MNDAA ၊ အထူးေဒသ-၂ ဝ အဖြဲ႔ UWSA ၊ အထူးေဒသ-၄ မိုင္းလားအဖြဲ႔ NDAA-ESS နဲ႔ ကခ်င္ အထူးေဒသ-၁ NDA-K တို႔ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ဒီမိုကေရစီတပ္ဦး PDF ဆိုတာကို ၁၉၈၉ ႏိုဝင္ဘာလမွာ တည္ေထာင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး-စစ္ေရးမဟာမိတ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ေနာင္မွာ ေဆထင္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အထူးေဒသ-၃ ရွမ္းအဖြဲ႔ SSA (အခု SSA-ေျမာက္ပိုင္းအဖြဲ႔လို႔ ေခၚခံရ) နဲ႔ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းက တာကလယ္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အထူးေဒ သ-၁၃ ပအိုဝ္းအနီအဖြဲ႔ (ရလလဖ) လဲ PDF ထဲပါခဲ့တယ္။ ဒီတပ္ဦးရဲ႕မူတခုက ကိုယ့္ဘက္က ေသနတ္သံစ,မေပါက္ေရး ျဖစ္တယ္။
အဲဒီကာလေတြတံုးက ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြထဲမွာ ကိုးကန္႔ အထူးေဒသ-၁ ဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္း အေအာင္ျမင္ဆံုးေဒသ၊ ဘိန္းအစားထိုးသီးႏွံစိုက္ပ်ဳိးေရး အေအာင္ျမင္ဆံုးေဒသလို႔ နတလဝန္ထမ္းေတြက ေျပာခဲ့ၾကတယ္။
အဖြဲ႔အားလံုးဟာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီး တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးစကားေျပာခ်င္ၾကတာျဖစ္ေတာ့ ေညာင္ႏွစ္ပင္အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခဲ့တယ္။ ေညာင္ႏွစ္ပင္ သြားတက္တဲ့အထဲမွာ အခု MNDAA ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢဳိလ္ ကိုထြန္းျမတ္လင္းလဲ ပါခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေညာင္ႏွစ္ပင္မွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အဆိုျပဳ ခ်က္ေတြကို ပယ္ခ်ခဲ့ၿပီး “ဒါေတြလိုခ်င္ရင္ ျပန္တိုက္ယူ” လို႔ မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာတာကိုဘဲ ခံခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို တဖက္သတ္အတည္ျပဳလိုက္လို႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ လက္ဗလာနဲ႔ အိမ္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
ဒီေနာက္မွာ ကိုယ္သေဘာမတူခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ တပ္မေတာ္တခုတည္းရွိရမယ္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးအခြင့္ အေရး ဘာမွအာမခံခ်က္မရွိဘဲ BGF နယ္ျခားေစာင့္တပ္ နဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ေတြအျဖစ္ အတင္းဖိအားေပး အသြင္ေျပာင္း ခိုင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ MNDAA နဲ႔ သန္းေရႊစစ္အစိုးရတပ္ေတြ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၉ မတိုင္ခင္ကတည္းက MNDAA အေပၚ စပါးႀကီးေႁမြလို တရစ္ခ်င္းညႇစ္လာခဲ့တာေတြကလဲ သက္ေသ အထင္ အရွားရွိေနတယ္။ ၁၉၉၇ ႏွစ္လယ္မွာ MNDAA အဖြဲ႔အတြင္း သပ္သွ်ဳိမႈေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ နအဖ တပ္ေတြက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ကိုးကန္႔ေဒသၿမိဳ႕ေတာ္ ေလာက္ကိုင္းၿမိဳ႕နဲ႔ တျခားေနရာေတြကို အျမန္ဝင္လာၿပီး တပ္စြဲလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ MNDAA က ျပန္မတိုက္ဘဲ သည္းခံၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္။ နအဖ စစ္တပ္ဟာ မၾကာခင္မွာဘဲ ေဒသကြပ္ကဲမႈစစ္ဆင္ေရးဌာနခ်ဳပ္ လို႔ေခၚတဲ့ ဒကစ(ေလာက္ကိုင္း)ကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး၊ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ကစလို႔ ဗမာစစ္တပ္ လံုးဝမရွိေတာ့ဘဲလြတ္ေျမာက္ေနခဲ့တဲ့ ကိုးကန္႔ေဒသအတြင္း ကုန္းၾကမ္း၊ ပါစင္ေက်ာ္၊ ညံခြမ္း၊ ေလာက္ကိုင္း၊ စီေအာ တို႔မွာ ခလရ ၁၂၅၊ ၁၂၈၊ ၁၂၉၊ ၂၃၉ နဲ႔ ခမရ ၃၂၂ ဆိုတဲ့ တပ္ရင္းအသစ္ေတြ လာထိုင္လိုက္တယ္။ အေျမာက္တပ္ရင္း ၅၀၆ ကိုလဲ ေလာက္ကိုင္းမွာ အသစ္ဖြင့္လိုက္တယ္။
ဒီမတိုင္ခင္ကလဲ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္အကုန္တံုးက MNDAA ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ သံလြင္အေနာက္ျခမ္း တ႐ုတ္နယ္စပ္က မံုးကိုး ေဒသကို MNDAA လက္ေအာက္ကခြဲထြက္ၿပီး သီးျခားရပ္တည္ေအာင္ သပ္သွ်ဳိေပးခဲ့ေသးတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလက် ေတာ့ မံုးကိုးေဒသကို နအဖ စစ္တပ္က အၿပီးအပိုင္သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီး ေဒသခံအပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၂၅၀ ေလာက္ကို ပစ္သတ္ခဲ့တယ္။
၂၀၀၉ ခု ၾသဂုတ္လမွာ BGF ျပႆနာေပၚလာတဲ့အခါ ေလာက္ကိုင္းမွာအသင့္ရွိေနတဲ့ နအဖ စစ္တပ္ေတြဟာ မူးယစ္ ေဆး အေၾကာင္းျပၿပီး MNDAA ကို အလြယ္တကူဘဲ တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဖံုက်ားရွင္းတို႔အေနနဲ႔ အခုလို စစ္ေရးနည္းလမ္းအရ ေျဖရွင္းလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့အတြက္ ျပင္ဆင္မႈ ရွိမထားေတာ့ အခ်ိန္တိုအတြင္း စစ္႐ႈံး သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ကစထမႉးျဖစ္ေနတဲ့ မင္းေအာင္လႈိင္နဲ႔ တပ္မ ၃၃ ရဲ႕ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စြမ္း ေဆာင္ခ်က္ အျဖစ္ ႂကြားလံုးထုတ္ေနေပမဲ့ တကယ့္အေျခအေနက ဖံုက်ားရွင္းတို႔ဘက္က စစ္အစိုးရကိုယံုၿပီး ျပင္ဆင္မႈ မရွိတာေၾကာင့္ သာ ျဖစ္တယ္။
စစ္႐ႈံးတာမွာ အေရးပါတဲ့အေၾကာင္းရင္း ေနာက္တခ်က္က တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ ဖံုက်ားရွင္းဘက္ကမရပ္ဘဲ သန္းေရႊဘက္ က ရပ္လိုက္တာလဲပါတယ္။ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုးကန္႔တပ္ကိုကိုင္တဲ့ ဖံုက်ားဖူးကို တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ ျခမ္းမွာ ႏွစ္ရက္နီးပါးခ်ဳပ္ထားလို႔ ကိုးကန္႔တပ္ကို ဦးစီးမယ့္လူ ေသခ်ာမရွိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ UWSA က ဖံုက်ားရွင္းဘက္က ဝင္တိုက္ဖို႔ လုပ္တာကိုလဲ တ႐ုတ္ကတားခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလက တ႐ုတ္အစိုးရဟာ သန္းေရႊနဲ႔လံုးၿပီး ျမစ္ဆံု၊ ေက်ာက္ျဖဴ၊ လက္ပန္ ေတာင္းတို႔ လက္ထဲေရာက္ဖို႔ဘဲ ေခါင္းထဲရွိတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က တရားဝင္ ေပၚလစီျဖစ္တဲ့ သူမ်ားျပည္ တြင္းေရး မစြက္ဖက္ေရးမူကို ေဖာက္ဖ်က္ၿပီး ဖံုက်ားရွင္းနဲ႔ UWSA ကို ဖိအားေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕စြက္ဖက္မႈေၾကာင့္ဘဲ PDF တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႔ထားေပမဲ့ လက္ေတြ႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲ သားေလွ်ာခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဖံုက်ားရွင္းရဲ႕လက္ေထာက္ ပိုင္ေစာက္ခ်ဥ္ဟာ နအဖ စစ္တပ္အကူအညီနဲ႔ အာဏာရသြားၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီရဲ႕ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္၊ ကိုးကန္႔ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအျဖစ္ ေရြးေကာက္ခံခဲ့ရတယ္။
၂၀၀၉ ခုမွာ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားက်ေရာက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ မူးယစ္ေဆးဝါး လုပ္ငန္း အရင္ထက္ပိုပ်ံ႕ႏွံ႔ႀကီးထြားလာတယ္။ ကုိးကန္႔လူငယ္လူႀကီးေတြထဲမွာ ဘိန္းစြဲသူေတြ တအားမ်ားလာတယ္။ ပိုင္ေစာက္ခ်ဥ္ဟာ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ဘိန္းလုပ္ငန္း၊ မူးယစ္ေဆးလုပ္ငန္းေတြကို အထိန္းအကြပ္မရွိ လုပ္ေနလို႔ ထိပ္ပိုင္းက ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီဝင္ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဗမာတပ္မႉးေတြ ခ်မ္းသာၾကေပမဲ့ ေအာက္ေျခ ကိုးကန္႔လူထု ထဲမွာေတာ့ ဆင္းရဲတြင္းထဲပိုနစ္ၿပီး ေဆးစြဲ ဘိန္းစြဲသူေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။ ဖံုက်ားရွင္းလက္ထက္က မူးယစ္ေဆး လုပ္ငန္းက အထိန္းအခ်ဳပ္တစံုတရာရွိလို႔ ေဒသခံေတြ ဒါေလာက္ဒုကၡမေရာက္ခဲ့တာကို ကိုးကန္႔လူထုက ျပန္တမ္းတေန တယ္။ ကိုးကန္႔နယ္မွာေတာ့ ဖံုက်ားရွင္းဟာ အစဥ္အလာၾသဇာလဲရွိတဲ့အျပင္ ပိုင္ေစာက္ခ်ဥ္နဲ႔ယွဥ္ရင္ လူထုအက်ဳိးပိုၾကည့္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုးကန္႔လူထုက ေထာက္ခံၾကတယ္။ ဖံုက်ားရွင္းကို ျပန္လာေစခ်င္ ၾကတယ္။
MNDAA စစ္႐ႈံးေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ၂၀၀၉ ေနာက္ပိုင္းကာလ ကိုးကန္႔ေဒသဟာ PSLA ပေလာင္အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ လက္ နက္ ျဖဳတ္ ဖ်က္သိမ္းခံရတဲ့ ၂၀၀၅ ခုေနာက္ပိုင္းကာလ ပေလာင္ေဒသနဲ႔ သြားတူေနတယ္။ ကိုယ့္အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ အစည္းမရွိေတာ့တဲ့အခါ ဒီေဒသႏွစ္ခုစလံုးမွာ ဘိန္းလုပ္ငန္း အဆီးအတားမရွိ ႀကီးထြားသြားတယ္။ လူထုေတြထဲမွာ ဘိန္း စားေတြ မတရားမ်ားလာတယ္။ ဒါကို လူထုေတြ၊ အထူးသျဖင့္ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့လူငယ္ပိုင္းေတြက မေက်မနပ္ျဖစ္လာၿပီး လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း ျပန္ထူေထာင္မွရမယ္၊ အမ်ဳိးသားမာန္ ျပန္ထူေထာင္မွရမယ္လို႔ သေဘာေပါက္လာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ TNLA ပေလာင္တပ္ဖြဲ႔ ျပန္ေပၚလာသလို MNDAA ကိုးကန္႔တပ္ဖြဲ႔လဲ ျပန္ထ လာတာ ျဖစ္တယ္။
ဖံုက်ားရွင္းဟာ ဘိန္းဘုရင္ျဖစ္တာ ဘယ္လိုမွမျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဘိန္းလုပ္ငန္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ခ်င္လို႔ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကေန ပုန္ကန္ခြဲထြက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို ေစာေမာင္-သန္းေရႊ-ေမာင္ေအး-ခင္ညြန္႔တို႔က အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးနာမယ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာ ႏွစ္ဆယ္နဲ႔ခ်ီ ၾကာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သန္းေရႊရဲ႕ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ စစ္ကြၽန္ စီမံကိန္း ေအာက္မွာ ရာႏႈန္းျပည့္လက္ေအာက္ခံလုပ္ဖို႔ ဖိအားေပးလာေတာ့ ဖံုက်ားရွင္းအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ အမ်ဳိးသားေရးကို အၿပီးအျပတ္ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘဲ ျပန္တိုက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဖံုက်ားရွင္းဟာ အာဏာလက္မဲ့ နယ္ေျမလက္မဲ့ျဖစ္သြားေတာ့ စီးပြားေရးလက္မဲ့လဲ ျဖစ္သြားၿပီး ဖံုက်ားရွင္း တပည့္ ေဟာင္းေတြကေတာ့ သန္းေရႊစစ္အစိုးရဆီ ဒူးေထာက္လိုက္လို႔ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီဝင္ ဘိန္းဘုရင္အသစ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊ အမ်ဳိးသားေရးကို လံုးဝစြန္႔လႊတ္လိုက္တဲ့ ပိုင္ေစာက္ခ်ဥ္၊ ေဝ့ေခ်ာက္ယင္၊ လူကိုးရွိ၊ ဟုိေရွာက္ခ်န္း၊ ေဝဆန္းတို႔ဟာ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ဖံုက်ားရွင္းလုပ္တံုးကထက္ ပိုႀကီးက်ယ္တဲ့ မူးယစ္ေဆး အင္ပါယာႀကီးကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဆင့္ျမင့္မူးယစ္ေဆးျဖစ္တဲ့ Ecstasy ေဆးျပားကိုပါ ထုတ္လိုက္ႏိုင္ၿပီး ဗမာစစ္တပ္နဲ႔စရဖ၊ လားဟူ BGF ၊ ကရင္ BGF တို႔နဲ႔တြဲၿပီး ႏိုင္ငံတကာကို ျဖန္႔ႏိုင္ခဲ့တယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ ရာႏႈန္းျပည့္လက္ေအာက္ခံေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းက နမ့္ခမ္း၊ ကြတ္ခိုင္၊ မူဆယ္၊ ေကာင္ခါး၊ တာမိုးညဲ၊ မံုးစီး၊ မန္ပန္ျပည္သူ႔စစ္ေတြ၊ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္းက တာခ်ီလိတ္၊ မိုင္းတံု၊ မိုင္းဆတ္ျပည္သူ႔စစ္နဲ႔ BGF ေတြ၊ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းက မိုင္းကိုင္၊ မိုင္းစစ္၊ ေနာင္တရား-ေက်ာက္တလံုး၊ ဟိုမိန္း ျပည္သူ႔စစ္ေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ေပၚေပါက္လာတဲ့ ကိုးကန္႔ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ နဲ႔အတူ ဗမာျပည္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေပၚ ဘိန္းဘုရင္ေတြ ျဖစ္ေနတာကို ရွမ္းျပည္မွာ ေဒသခံလူထုေတြနဲ႔ နယ္ေျမခံ ဗမာ စစ္တပ္ေတြ ေကာင္းေကာင္းသိၾကပါတယ္။
ကိုးကန္႔ေဒသထဲက ေဒသခံကိုးကန္႔နဲ႔ ေဒသခံပေလာင္လူထုေထာက္ခံမႈရွိတဲ့ ဖံုက်ားရွင္းရဲ႕ MNDAA နဲ႔ TNLA အပါအဝင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတပ္ FUA ကို ကိုးကန္႔ေဒသမွာ မင္းေအာင္လႈိင္က တပ္မ ၃၃၊ စကခ-၁၆၊ စကခ-၁ နဲ႔ ရမခ တိုင္းတပ ေတြသံုးၿပီး တပ္ရင္း ၂၀ ေက်ာ္သံုးလို႔ အသဲအသန္တိုက္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗမာစစ္တပ္ဘက္က အက်အဆံုးမ်ားေနတဲ့အျပင္ ကိုးကန္႔ေဒသ မွာရွိတဲ့ တပ္မိသားစု၊ ရဲမိသားစု၊ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ဝန္ထမ္းမိသားစုေတြကို လံုျခံဳေရးမေပးႏိုင္ေတာ့လို႔ လား႐ႈိးေရႊ႕ရတဲ့အထိ ပတ္တုပ္လို႔မရေအာင္ အေျခအေနဆိုးေနတယ္။ ဗမာစစ္တပ္ ထံုးစံအတိုင္း ေျမေနရာသိမ္းပိုက္ေရးကိုဘဲ အဓိက ထားေနေတာ့ FUA အဖြဲ႔ဝင္ ကိုးကန္႔၊ ပေလာင္၊ ရခိုင္၊ ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္းေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ေပ်ာက္က်ားစစ္ကို တပန္း႐ႈံးေနတယ္။ FUA ရဲ႕ စစ္ဦးစီးကြပ္ကဲမႈေၾကာင့္ ေမၿမိဳ႕ကေန ေလာက္ကိုင္းအထိ ဆက္သြယ္ေရး-ေထာက္ပံ့ေရး လမ္းေၾကာင္းရွည္ႀကီးဟာ ဘယ္လိုမွ မလံုမျခံဳျဖစ္ေနတယ္။
ခမရ ၅၂၂ တပ္ပ်က္သြားေအာင္ခံလိုက္ရတဲ့ ေမာ္ထိုက္/ဖံုက်ည္စန္းကုန္းကို ေလေၾကာင္းပစ္ကူနဲ႔ ေပါင္းတိုက္တာ ေတာင္ တပတ္ၾကာေပမဲ့ မရေသးဘဲျဖစ္ေနတယ္။ တပ္မ ၃၃ ေအာက္က ခလရ ၄၂ နဲ႔ ထပ္ထိုးေတာ့လဲ ထပ္ခံရျပန္ တယ္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ ယူနီေဖာင္းဆင္၊ ဘက္တံဆိပ္တပ္၊ လခနဲ႔ ရာရွင္ေပးထားတဲ့ BGF နယ္ျခား ေစာင့္တပ္ရင္း အမွတ္ ၁၀၀၆ ကစစ္သည္အမ်ားအျပား ေသနတ္ခ်န္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားသလို တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္မႉးအဆင့္ ေပးထားတဲ့ ယန္ေရွာက္က်င္းက က်န္တဲ့တပ္ရင္းတရင္းလံုးမၿပီး MNDAA ကို ကူးေျပာင္းသြားလိုက္ တယ္။ BGF တပ္ေျပး ေတြ ခ်န္ထားတဲ့ေသနတ္ေတြကို MNDAA နဲ႔တိုက္ၿပီး သိမ္းရတဲ့ေသနတ္ေတြအျဖစ္ တိုင္းျပည္နဲ႔ တပ္ကို လိမ္ျပေသးတယ္။
ေလာက္ကိုင္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီေျပာေပမဲ့ MNDAA ရဲ႕ေသနတ္သံ ညတိုင္းၾကားေနရတယ္။ ေန႔ဘက္မွာေတာ့ ဗမာစစ္ တပ္ရဲ႕ေသနတ္သံေတြကို ေန႔တိုင္းၾကားေနရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေတြ႔သမွ် သက္ႀကီးရြယ္အုိ က်ား-မ ဘုစုခ႐ု ကေလးမက်န္ ပစ္သတ္ေနတဲ့ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ေသနတ္သံေတြျဖစ္တယ္။
မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ တပ္အင္အားသံုးၿပီး စစ္ေရးအသာစီးရေအာင္ မထိန္းႏိုင္တဲ့အခါ terror tactics လို႔ေခၚတဲ့ အၾကမ္းဖက္ နည္းဗ်ဴဟာ က်င့္သံုးၿပီး လူထုေတြေျခာက္ျခား ေၾကာက္လန္႔သြားေအာင္ လူတအားသတ္တဲ့နည္းကို အႀကီးအက်ယ္က်င့္ သံုးေနတယ္။ ၂ ရက္အတြင္း အရပ္သား ၈၀ ေသတဲ့အထိ အၾကမ္းဖက္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီနည္းဟာ ဒုတိယကမၻာ စစ္တံုးက ဟစ္တလာရဲ႕နာဇီဂ်ာမဏီ နဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔က်င့္သံုးခဲ့တဲ့နည္းျဖစ္သလို ဒီဘက္ ေခတ္မွာလဲ ကေမၻာဒီးယားက ေပါလ္ေပါ့၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက IS တို႔ သံုးတဲ့လမ္းစဥ္ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုမွ ေရရွည္ မထိန္းႏိုင္တာကို သမိုင္းမွာ သက္ ေသျပၿပီးျဖစ္တယ္။
တပ္အရည္အခ်င္းကို အားကိုးလို႔မရေတာ့ မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ တပ္ရင္း ၂၀-၃၀ ဆိုတဲ့ အေရအတြက္နဲ႔ ဖိဖို႔ ႀကိဳးစား ေပမဲ့လဲ ဒီကေန႔ကာလမွာ တပ္ရင္းတရင္းကို လူ ၁၀၀ မျပည့္၊ အရာရွိနဲ႔အျခားအဆင့္ အခ်ဳိးအစားမွာလဲ အရာရွိက မတန္တဆမ်ားေန ေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြအဖို႔ အေဖမ်ားေနတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး ဖြာထြက္ ေလ်ာ့လ်ဲေနတယ္။
မင္းေအာင္လႈိင္နဲ႔ တပ္မ ၃၃ ဟာ ၂၀၀၉ ခုတံုးကလို လြယ္လြယ္ေလးႏိုင္ၿပီး စစ္ကိုင္းကို ခိုးရာပါပစၥည္းေတြ အျမန္ျပန္ သယ္သြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေန မရွိေတာ့ ဗမာျပည္လူထုရဲ႕ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္ကို အသံုးခ်ၿပီး ေက်ာင္းသား အေရးကိုလဲ အာ႐ံုလႊဲဖို႔၊ ဗမာစစ္တပ္ကိုလဲ ဗမာလူထုေထာက္ခံမႈရဖို႔ လုပ္ေနတယ္။ ဒါကိုလဲ ေျဗာင္လုပ္ရဲတာ မဟုတ္ဘဲ စစ္ေလာ္ဘီေတြကတဆင့္ မယားငယ္ဂ်ီက်သလို ဂ်ီက်ေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ထုတ္ျပန္ ထားတဲ့သတင္း ေျမပံုမွာေတာ့ သံလြင္အေနာက္ဖက္ကမ္းက ကူးလာတဲ့ကူးတို႔ဆိပ္ေတြနဲ႔ ဝင္လာတဲ့လမ္းေၾကာင္း ေတြကို မွ်ားထိုးျပထား တယ္။ တကယ္ေတာ့ သန္းေရႊ၊ ေအာင္ေသာင္း၊ ေရႊမန္း၊ ေလာ္စစ္ဟန္၊ ေတဇတုိ႔က တ႐ုတ္ဆီက ေကာ္မရွင္ တနင့္တပိုးစားၿပီး လုပ္ငန္းေတြခြင့္ျပဳထားတာကို မထိရဲပါဘူး။
သိန္းစိန္-ေအာင္မင္းတို႔ဟာ PSLO နဲ႔ PSLA တို႔ကို ၂၀၀၅ ခုမွာ ဖ်က္သိမ္းၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ အသစ္ျပန္ေပၚလာတဲ့ TNLA ကို အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ဘူး၊ အပစ္ရပ္ကိစၥ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥ မေဆြးေႏြးႏိုင္ဘူး၊ အားလံုးလက္နက္ခ်တဲ့လမ္း တခုတည္းရွိတယ္လို႔ အေစာပိုင္းက တင္းတင္းမာမာေတာင္းဆိုခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ TNLA ကို တပ္မ ၁၁ တပ္မ ၇၇ တပ္မ ၈၈ တပ္မ ၉၉ စကခ-၁ စကခ-၁၆ ေတြသံုးၿပီး ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေအာင္တိုက္ခဲ့တာ ပေလာင္လူထုက TNLA ကို ပိုေထာက္ခံလာ၊ အင္အားပိုႀကီးလာၿပီး ဗမာတပ္မေတြကိုေတာင္ အထိနာေအာင္ ျပန္တိုက္ႏိုင္လို႔ အခုေတာ့ အပစ္ရပ္ ေဆြးေႏြးရ၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔ဖိတ္ရ၊ ျပည္ ေထာင္စုေန႔ဖိတ္ရ ျဖစ္လာတယ္။
အလားတူဘဲ BGF ျဖစ္ၿပီးမွ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ ျပန္ေပါင္းၿပီး DKBA အျဖစ္ ျပန္လည္ခံယူလိုက္တဲ့ ဗိုလ္ဘိတို႔ကိုလဲ အစပိုင္းမွာ အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ဘူး၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္က တပ္ေျပးေတြ ျဖစ္သြားၿပီ၊ တပ္မေတာ္အက္ဥပေဒအတုိင္း အေရးယူခံရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ျပန္လက္နက္ခ်မွရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမဲ့ တိုက္လို႔လဲမႏိုင္၊ ကရင္လူထုကလဲ ဗိုလ္ဘိတို႔ကို တခဲနက္ေထာက္ ခံေတာ့ DKBA ကို KKO လို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အရွက္ေျပနာမယ္ေျပာင္းၿပီး ျပန္လက္ခံလိုက္ရတယ္၊ အပစ္ရပ္စကား ေျပာလာရတယ္။
အခုလဲ သိန္းစိန္-ေအာင္မင္းတို႔ဟာ MNDAA ကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔အျဖစ္၊ အမ်ဳိးသားေရးအဖြဲ႔အျဖစ္ အသိ အမွတ္မျပဳႏိုင္ဘူး၊ အားလံုးလက္နက္ခ်ရမယ္လို႔ဘဲ ေတာင္းဆိုၿပီး အျပဳတ္ေခ်မႈန္းေရးလမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ေန ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္ေျမျပင္အေျခအေနေတြ၊ ေဒသခံလူထုအေျခအေနေတြက ဗမာစစ္တပ္ဘက္မွာ မရွိတာကို ျပေနတယ္။
တိုင္းရင္းသားလူထုအက်ဳိးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြကို သစၥာမေဖာက္ဘဲ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးစစ္ဝါဒီေတြကို အထိ နာ ေအာင္တိုက္ႏိုင္သေရြ႕ လူထုေထာက္ခံမႈရၿပီး အင္အားႀကီးထြားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
သိန္းစိန္ဟာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးကို သေဘာတူတယ္၊ တႏိုင္ငံလံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို လိုခ်င္တယ္လို႔ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ပါးစပ္ကေျပာေနေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ စစ္တပ္အေပၚ ဘာမွ ၾသဇာမသက္ေရာက္ႏိုင္ဘဲ အ႐ုပ္တ႐ုပ္ဘဲ ျဖစ္ေနတာကို KIA TNLA AA MNDAA တို႔နဲ႔ စစ္ပြဲအေနအထားကို ၾကည့္ရင္ သိသာတယ္။ အမ်ဳိးသားေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ NIB ကို ျပန္အသက္သြင္းမယ့္ သမတလက္ေအာက္ခံ လံုျခံဳေရးႏွင့္သတင္း ဌာန OSI တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္ခံ ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႔ SB နဲ႔ စသံုးလံုး BSI ကို သမတ႐ံုး လႊဲေပးဖို႔ ၫႊန္ၾကားခဲ့တာကိုေတာင္ မင္းေအာင္လႈိင္ခန္႔ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုကိုက အေရးမလုပ္ခဲ့တာ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကား မေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္။
အာေခ်ာင္ထားၿပီးသားျဖစ္လို႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာ စာရြက္တခုခု မျဖစ္မေန လက္မွတ္ထိုးဖို႔လိုလာေတာ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမ ေရာက္ ကတိျပဳခ်က္ဆိုတာကို ကရင္တသိုက္၊ ရွမ္းတျခမ္းနဲ႔ဘဲ ထိုးလိုက္ရတယ္။ မင္းေအာင္လႈိင္ေတာင္ လက္မွတ္ဝင္ မထိုးခဲ့ဘူး။
ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ စာဖတ္ေနသူႀကီးခ်ေပးခဲ့တဲ့ အေတြးလိုင္းအတိုင္း လႈပ္ရွားေနတဲ့ သမတသိန္းစိန္ရဲ႕ အေပၚယံ ဟန္ျပ ႏိုင္ငံေရး-ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုင္းလဲ အလုပ္မျဖစ္၊ ကာခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လႈိင္ရဲ႕ အျပဳတ္တိုက္ေရး စစ္ေရးလိုင္းလဲ အလုပ္မျဖစ္လို႔ ဗမာျပည္စစ္အုပ္စု ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြေတာင္းဆိုထားတဲ့ ဖက္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီ နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို လက္မခံမခ်င္း ဗမာျပည္ရဲ႕အက်ပ္အတည္းဟာ ေျပလည္ႏိုင္မယ့္ အလားအလာ မရွိပါ။
ဂါမဏိ